Heb je wel eens ‘HIT Actiefstal’ ingetikt bij Google, dan kom je ook publicaties tegen over ‘voor -en nadelen’ van een Actiefstal. Meestal vergeleken met een paard in een box en Paddock Paradise. Als eigenaar van een HIT Actiefstal verwonder ik me enorm over deze publicaties. Ik vraag me af wie ze schrijft en überhaupt, waarom? Geen enkele publicatie is geschreven door een van de 20 Actiefstal houders in Nederland. Tenminste mijn man en ik denken ze allemaal te kennen. En als je inhoudelijk leest, twijfel ik ook of dan misschien wel een paardeneigenaar, wiens paard in een HIT Actiefstal leeft, in de pen is gekropen. Vanwaar mijn twijfel? Omdat de teksten duidelijk geschreven zijn door mensen die nog vanuit de ‘box’ denken. Maar goed, juist vanwege de steeds terugkerende verbazing, heb ik besloten om dan zelf te delen, waarom wij voor een HIT Actiefstal gekozen hebben voor onze paarden. Vanuit de ondernemer geschreven.
Boxen of HIT Actiefstal
Bij ons was er geen afweging tussen boxenhuisvesting of een HIT Actiefstal. De keuze voor een groepshuisvesting hadden wij allang gemaakt. Onze stal bestond voorheen uit 26 boxen en 2 groepstallen. Over de paarden die in de groep leefden hoefden wij ons dagelijks het minst druk te maken. Bij slecht weer konden ze schuilen als ze wilden, evenzo bij warm weer. De hooiruiven zaten goed gevuld, dus wij maakten ons niet druk als we ‘s ochtends een keer wat later waren. Die continue druk voelden wij wel voor de paarden die in de boxen stonden en voor hun beweging, naar het weiland moesten. Op tijd hooi voeren, anders krijgen ze buikklachten. Allemaal naar de weide brengen. Bij slecht weer afwegen wat de betere keuze was: in de blubber of opsluiten? In de brandende zon of in de benauwde stal? Vanwege die druk, wilden we graag alle paarden in loopstallen houden. De keuze voor een groepshuisvesting was daarmee al gemaakt.
Zo wilden we het, alle paarden in groepen bij elkaar, vrij om te bewegen. Maar om dat ideaal te managen was veel nodig. Meer dan 8 paarden bij elkaar in een groep lukte niet. De dominantste was vaak de dikste en het smalste paard de rang laagste. Bijvoeren met krachtvoer was een tijdrovende taak en ik stond alleen maar met een bezem te dirigeren. In de natte periodes veranderde de zandpaddock in een moeras en vroegen wij ons af of dat nog te verkopen was. Als we deze manier van huisvesten wilden doorzetten, dan moesten we een manier vinden om slimmer te sturen en controleren. Zo kwamen wij met HIT Actief in aanraking, omdat we op zoek waren naar het professionaliseren van de huisvesting voor onze kuddes.
Na het zien van een paar real life HIT Actiefstallen, wisten we zeker dat we dit systeem ook bij ons wilden bouwen. Het ontwerpen en financieren heeft een paar jaar geduurd. Vooral het financieren, want ontwerp ideeën waren er genoeg.
Tussen de paarden
Nu, 2022 draait onze stal 3,5 jaar. Nog steeds zijn we aan het uitbreiden en verbeteren, omdat we meer capaciteit wilden en een rustige kudde. Soms moet je dingen toevoegen, zoals een rolplaats of betere slaapstal en een extra automaat, om meer welzijn te creëren.
Na 3,5 jaar denk ik dat ik iets over voor en nadelen kan zeggen. Alleen ik ga geen rijtjes opsommen. Waar Ralph en ik het meeste van genieten, is dat we nu tussen de paarden aan het werk zijn. We ruimen elke dag de mest op in de paddock, terwijl de paarden daar ook zijn. Er is zoveel meer contact met de dieren dan voorheen, wanneer wij in de stal aan het werk waren en de paarden in de weide waren. We leren de paarden anders kennen. Ze zijn vrij en zichzelf en daar maken wij onderdeel van uit. Terwijl ik het opschrijf, voel ik dat dat de essentie is van onze stal en ons werk. Het paard zijn en als mens mag je daar een stukje van meemaken.
De arbeid
Natuurlijk moet ik ook iets vertellen over het werk. De mensen op stal zien ons nu in de paddock in de weer met schoonmaken. In totaal ben ik ongeveer 3 uur per dag bezig met mesten, bijvullen en controleren. Jawel in weer en wind, maar ook op de meest stralende dagen. Het meeste schoonmaakwerk doe ik machinaal. In onze oude stal was ik alleen al 3 uur per dag aan het lopen om alle paarden naar en van de wei te halen.
Kans op verwondingen
In een kudde wordt wel eens geschopt en gebeten. Soms hebben we bloed en moet er een dokter aan te pas komen. Toen ben ik gaan zoeken in mijn oude foto archieven en ja ook in de boxenhuisvesting raakten paarden wel eens gewond. We hebben paarden verloren aan ongelukken in een stal. Niet om te bagataliseren, want juist in een groepshuisvesting is het heel belangrijk om rust in de groep te hebben en houden, om onderlinge stress te voorkomen. Soms maak ik wel eens de vergelijking met spelende kinderen, die vallen, kneuzen en schaafwonden oplopen, wanneer ze buiten spelen.
Het maakt ook niet populair dat wij paarden weggestuurd hebben die niet in de groep pasten en voor onrust zorgden of achteruit gingen omdat ze niet konden aarden. Onze belangrijkste stalregel is: rust in de groep, is welzijn voor de paarden. Het komt niet vaak voor, maar we hebben een aantal paarden weggestuurd. Daar wil ik wel bij vertellen dat het meestal om paarden ging die geen sociaal verleden hebben gehad. Het is moeilijk aanpassen wanneer je die al jaren in een box staat en dan in een groep van 40 komt. Oudere paarden nemen wij daarom bijvoorbeeld ook niet meer aan. Die vinden het moeilijker om het systeem aan te leren. Natuurlijk bewezen uitzonderingen dat het ook wel kon. Paarden die blijven vechten moeten weg. Paarden die te bang blijven kunnen ook niet aarden. Pijnlijk voor de eigenaar, die zijn paard een vrij leven gunde, maar zodra dit gebeurt, gaan wij het gesprek aan. Tot zover de roze wolk, dat elk paard in een actiefstal zou moeten kunnen leven. Elk paard zou een kans moeten krijgen, maar nooit ten koste van de groep. Veiligheid staat voorop! Pas als er rust in een groep is, is er welzijn voor alle paarden.
Comments